ഇതു നിന്‍ ചരമഗീതം
വിയര്‍പ്പിന്‍ ഗന്ധമൂറുന്ന ഭൂമിതന്‍ വിരിമാറില്‍
കവിത വിരിയിക്കുന്ന നിന്‍ ഹസ്ത രേഖയില്‍ -
മരണത്തിന്‍ നിഴല്‍ നീലിച്ചതെങ്ങനെ ?
അമ്മതന്‍ നെറ്റിതടങ്ങളില്‍ അര്‍ച്ചനാ പുഷ്പ്പമായ്
അടര്‍ന്നു വീണ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികള്‍
നിന്‍ പ്രാണനെ പ്രാപിക്കാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍
ഇവിടെ നാളെയുടെ നിലവിളക്കുകള്‍ കെട്ടണയും.
ചോരയോഴുക്കി വരമ്പ് കെട്ടിയ മനസ്സിന്‍ അകത്തളങ്ങളില്‍
അടിഞ്ഞു കൂടി , പെറ്റുപെരുകുന്ന ബാധ്യതകള്‍
നിന്‍ മേനിക്കു വിലയുറപ്പിക്കുമ്പോള്‍
അറിയുന്നു ഞാന്‍ ,
ആഴ കയങ്ങളിലേക്കൊഴുകുന്ന കാലചക്രത്തിന്‍
ഇരുളടഞ്ഞ ഇടവഴികളിലെവിടെയോ ഞാനും മുങ്ങിമരിക്കുമെന്ന്
നീ ഈ പുലരുതന്‍ പിത്രുത്വം സ്വീകരിക്കൂ
നിന്‍ മുന്നില്‍ തലകുനിച്ചു ഈ തലമുറ
നിനക്ക് പിന്നില്‍ അണിനിരക്കാം
തിരിക വരിക
അന്നമൂട്ടുന്ന നിന്‍ കൈകളാല്‍ നീ കയറുമുറുക്കുമ്പോള്‍
പ്രകൃതന്‍ ആത്മാവ് പിടയുന്നതറിയുക
നാളയുടെ പുസ്തക താളുകളില്‍ നിന്‍ വിളിപ്പേരുകള്‍
ശീര്‍ഷകമായ് അച്ചടിച്ചുണരുമ്പോള്‍
ഈ മാതാവിന്‍ ശവകല്ലറയില്‍
അവസാന മണ്ണും വീണിരിക്കും
ശരിയാണ് ഞങ്ങള്‍ നിന്നെ കുത്തി നോവിച്ചു,
നിന്‍ നേരിന്നു നേരെ കത്തി താഴ്ത്തി -
നിന്‍ ഹൃദയങ്ങളുടെ കളിതൊട്ടിലില്‍ സ്മാരകം രചിച്ചു
ഇനിയില്ല മാപ്പ് ,
തിരികവരിക നീ
ഇതു ഞാന്‍ വാഴുന്ന തലമുറതന്‍
അഗ്നിയില്‍ പൊള്ളിച്ച വാക്കുകള്‍
നിന്‍ പാദ സ്പര്‍ശമേല്‍ക്കാത്ത -
വയല്‍പാടങ്ങളില്‍ ശ്മശാന മൂകത
നിന്‍ പട്ടുണരാത്ത കൊയ്ത്തു വയലുകളില്‍
ശോക രാഗങ്ങള്‍ കവിത മെനയുന്നു
തിരിക വരിക
നിന്‍ വരവിനായ് കാത്തിരിപ്പൂ
ഈ പ്രകൃതിയും മനുഷ്യനും
