മാറാല മറയിട്ട അടുക്കള പാത്രത്തില്‍
ഹിമാമായ് തിളങ്ങുന്ന അമ്മതന്‍ ചുടുകണ്ണീര്‍
മക്കള്‍ തന്‍ വേദനക്കാശ്വസമായമ്മ
തുണിയഴിച്ചാടുന്നു ജീവിത വേഷങ്ങള്‍ .
വന്നു ചേര്‍ന്നവര്‍ , പോയി മറഞ്ഞവര്‍
രാത്രിക്ക് കാവലായ് കൂട്ടുകിടന്നവര്‍
പകരുന്ന ഉമിനീരിനറപ്പുളവാക്കുന്നോര്‍
ഇണ ചേര്‍ന്ന ജീവനും, ഉരഗ വര്‍ഗങ്ങളും .
ഇനിയെത്ര ബാക്കിയീ ജീവിത തോണിയില്‍
തുണിയില്ലാതലയുന്ന മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളില്‍ വെറും -
ചിറകെട്ടി ഉറയുന്ന ജീവിത ഭാരവും ,
തിരിയിട്ടു തെളിയിച്ച നിലവിളക്കിന്‍ച്ചോട്ടില്‍
ഉരുകി വീഴുന്നതോ ചലിക്കാത്ത ബീജങ്ങള്‍
കൊതി വലിക്കുന്നു കാമമരച്ചോട്ടില്‍
അസ്ഥികള്‍ പൂത്തു കരിഞ്ഞുണങ്ങുമ്പോളും
എന്നോ ചതഞ്ഞ വികാരങ്ങള്‍ക്കുള്ളിലെ
എച്ചിലു നുണയുവാന്‍ ഇനിയെത്ര ശുനകന്‍മാര്‍
ആരെ പഴിക്കണം ഇനി നമ്മള്‍
ആര്‍ക്കുനേരെറിയണം വിഷക്കല്ലുകള്‍
അറിയുന്ന നേരിനെ കണ്ണടച്ചിരുട്ടാക്കി
അടിവസ്ത്ര മുരിയുന്ന സ്ത്രീത്വമോ
പിന്നെ, കാമ ജ്വരം മൂത്തു
കണ്ണിലിരുട്ടാക്കി ഭോഗിച്ചു തളരുന്ന പുരുഷ്വത്വമോ
മൂല്യച്ച്യുതികള്‍ വളക്കൂറു തീര്‍ത്തു
കരിഞ്ഞുണങ്ങുന്ന മനുഷത്വവും കണ്ടു
മഞ്ഞച്ചോരീ കണ്ണുകളില്‍ വെറും
കൃമിയായ് നുരക്കുന്നു മനുഷ്യ വര്‍ഗ്ഗം
