...പുനര്ജന്മം ....
അന്തി മയങ്ങുന്നു
മദ്യ ലഹരി ശരീരത്തെ വല്ലാതെ തളര്ത്തുന്നു
വിശപ്പടക്കിയ പുകച്ചുരുളുകള് എനിക്ക് ചുറ്റും -
തളം കെട്ടി നില്ക്കുമ്പോള്
എന്നില് തെളിയുന്ന ബോധ മണ്ഡലത്തിന് ആദ്യ കണികകള്
ശുഭ്രവസ്ത്രധാരികള് , പൂവിതള് പോല് -
മൃദുലമായ കൈകളാല് എന്നെ കോരിയെടുത്തു
ഉയരങ്ങളിലേക്ക് ചിറകു വെച്ച് പറന്നകലുന്നു
കുളിരു പകരുന്ന മഴ മേഘങ്ങളിലൂടെ
മുന്നേറുമ്പോള് എന് മനം ശന്തമായിരുന്നോ ?
തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളാല് അവരെന്നെ ഉറ്റു നോക്കുമ്പോള്
എന്തായിരിക്കും അവരുടെ മനസ്സില്
സ്നേഹമോ ,വെറുപ്പോ അതോ -
പേരറിയാത്ത വികാരങ്ങളോ ?
ആകാശ ചെരുവുകള് ,
വെണ്ണിലാവു പൂത്ത മഴകാടുകളിലൂടെ
എവിടെക്കോ എന്നെയും കൊണ്ടവര് പറന്നുയരുന്നു
കൌതുകത്തിന് വെള്ളരിപ്രാവുകള് ചിറകടിച്ചുയരുന്നു.
ഇരു കൈകളില് തളര്ന്ന ശരീരം
എന്തിനോ വേണ്ടി ദാഹിക്കുന്നത് അവരറിയുന്നുവോ?
കല്വിളക്കുകള് പ്രകാശം ചൊരിയുന്ന
കല്പ്പടവുകളിലെവിടെയോ -
അവരെന്നെ നഗ്നനാക്കി കിടത്തി
വിറയ്ക്കുന്ന ചുണ്ടുകളിലേക്ക്
തുളസികതിരാല് ദാഹജലം ഇറ്റുവീഴുമ്പോള്
ഹൃദയ പാളികള്ക്കിടക്ക് മരണം കട്ടപിടിച്ചിരിക്കണം
അകലെ എനിക്കായ് ചിത ഒരുങ്ങുന്നു
നിലവിളികള് ,തേങ്ങലുകള്
അതേ, ഞാന് മരിച്ചുവോ ?
എന്റെ കര്മ്മങ്ങള് പൂര്ത്തിയാക്കിയോ?
ചേതനയറ്റ എന്റെ മൃതദേഹവും താങ്ങി
ആരൊക്കെയോ നടന്നു നീങ്ങുന്നു
ദൂരേ ഏതോ ലോകത്തിരുന്നു
എന്റെ ശവദാഹം ഞാന് നോക്കി കാണുകയോ ?
എന്നെ കോരിയെടുത്ത മാലാഖമാര് ഇപ്പോള് എനിക്ക്ചുറ്റുമില്ല
ബാക്കി വെച്ചതെല്ലാം തച്ചുടച്ചു അവരെങ്ങോ പോയ്മറഞ്ഞു
ഇനി എന്ത് ,മുന്നില് വിജനമായ പാതയില്
പ്രകാശം തട്ടി പ്രതിഫലിക്കുന്നു
തനിച്ചാണ് , പുതു വഴിയിലൂടെ പിച്ചവെക്കട്ടെ
വീണ്ടുമൊരു സ്വപ്ന ജീവിതത്തിനായ് .....